Το ισχυρό Ελβετικό φράγκο, το δολάριο και ο Μαρξ

Η Ελβετική Κεντρική Τράπεζα σε Σύγκριση με την Αμερικανική: Μια Ανάλυση Μέσα από Διαγράμματα

Σε μια εποχή όπου οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως εφαρμόζουν ευρείας κλίμακας ποσοτικές χαλαρώσεις, η Ελβετική Εθνική Τράπεζα (ΕΕΤ) φαίνεται να διατηρεί μια πιο συντηρητική στάση σε σχέση με την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα. Μέσα από αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε τις πολιτικές της ΕΕΤ χρησιμοποιώντας διαγράμματα και στατιστικά δεδομένα για να κατανοήσουμε πώς αυτές οι πολιτικές έχουν επηρεάσει την οικονομική σταθερότητα και την ανάπτυξη της Ελβετίας.

Αρχικά, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η ιδέα της κεντρικής τραπεζικής δεν είναι καπιταλιστική αλλά μαρξιστική, καθώς ο Καρλ Μαρξ υποστήριξε την συγκέντρωση του πιστωτικού συστήματος στα χέρια του κράτους. Το να κατανοήσουμε αυτή τη σύνδεση μας βοηθά να εξετάσουμε τη διαχείριση της νομισματικής πολιτικής της ΕΕΤ μέσα από μια πιο κριτική σκοπιά.

Στη συνέχεια του άρθρου, θα παρουσιάσουμε συγκριτικά διαγράμματα της αύξησης των ισολογισμών της ΕΕΤ και της Fed, τις τάσεις του πληθωρισμού, και τον αντίκτυπο των κυβερνητικών χρεών ως ποσοστό του ΑΕΠ. Μέσω αυτής της ανάλυσης, σκοπός μας είναι να επισημάνουμε πώς μια πιο συντηρητική προσέγγιση στη νομισματική πολιτική μπορεί να προστατεύει τις ατομικές ελευθερίες και να προωθεί την οικονομική ευημερία, ευθυγραμμισμένη με τις αρχές του ποιοτικού χρήματος κατά τον Ludwig von Mises.

Σύμφωνα με τον Mises:

“Η αρχή του ποιοτικού χρήματος έχει δύο πτυχές. Είναι θετική στην έγκριση της επιλογής της αγοράς για ένα κοινώς χρησιμοποιούμενο μέσο ανταλλαγής. Είναι αρνητική στην αντίσταση στην τάση της κυβέρνησης να παρεμβαίνει στο σύστημα του νομίσματος.”

Και προσθέτει:

“Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς τη σημασία της ιδέας του ποιοτικού χρήματος, αν δεν συνειδητοποιήσει ότι αυτό σχεδιάστηκε ως εργαλείο προστασίας των πολιτικών ελευθεριών από τις δεσποτικές επεμβάσεις των κυβερνήσεων. Ιδεολογικά ανήκει στην ίδια κατηγορία με τα πολιτικά συντάγματα και τα δικαιώματα.”

Η ιδέα ενός ελεύθερου αγοραστικού νομίσματος, όπως υποστηρίζει ο Mises, μπορεί να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο. Συνδέοντας αυτές τις αρχές με την πολιτική της Ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας, θα εξετάσουμε πώς η φειδωλή διαχείριση της μπορεί να ενισχύει την οικονομική ελευθερία και να προστατεύει τις ατομικές ελευθερίες, αντίθετα με πολιτικές που ευνοούν την υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση.

Σύστημα Χρήματος Fiat

Το ορόσημο της 15ης Αυγούστου 1971, όταν η διοίκηση των ΗΠΑ τερμάτισε τον χρυσό κανόνα, αποποιήθηκε επίσημα το χρυσό και εδραίωσε παγκοσμίως ένα σύστημα ακάλυπτου χρήματος fiat. Αυτή η απόφαση απελευθέρωσε τα νομίσματα από την εμπορευματική τους υποστήριξη, επιτρέποντας στις κεντρικές τράπεζες να ασκούν ανεξέλεγκτη δημιουργία χρήματος μέσω της επέκτασης του πιστωτικού. Οι συνέπειες αυτού του συστήματος είναι πολλαπλές και σημαντικές:

Πληθωρισμός και Χρέος: Η αποδέσμευση από το εμπορευματικό χρήμα επέτρεψε μια πρωτοφανή επέκταση του πιστώσεων και του χρέους. Οι κεντρικές τράπεζες, ελέγχοντας την προσφορά χρήματος, έχουν διευκολύνει την κυβερνητική δαπάνη μέσω χρηματοδότησης χρέους αντί για φορολογία ή αποταμίευση, οδηγώντας σε τεράστια εθνικά χρέη παγκοσμίως.
Οικονομική Εξάρτηση: Οι οικονομίες σε όλο τον κόσμο έχουν γίνει ιδιαίτερα εξαρτημένες από τις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών. Η συνεχής έκδοση χρήματος σε χαμηλότερα επιτόκια έχει ενθαρρύνει καταναλωτές και κυβερνήσεις να βασίζονται όλο και περισσότερο στη δανειοδότηση, ενισχύοντας έναν κύκλο χρέους που είναι δύσκολο να σπάσει.

Κεντρικές Τράπεζες και Ηγεμονία

Οι κεντρικές τράπεζες, και ειδικά η Federal Reserve (Fed) των ΗΠΑ, έχουν γίνει καίριες στη διαμόρφωση των παγκόσμιων οικονομικών πραγματικοτήτων, επηρεάζοντας όχι μόνο εθνικές αλλά και παγκόσμιες οικονομικές πολιτικές. Η συγκέντρωση τέτοιας εξουσίας κρύβει σημαντικούς κινδύνους:

Δυνατότητα Αποσταθεροποίησης: Η ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να εκδίδουν χρήμα ‘από το πουθενά’ έχει τη δυνατότητα να αποσταθεροποιήσει ολόκληρες οικονομίες, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να προκαλέσει σημαντική αναστάτωση στην κοινωνική ισορροπία.
Πολιτική Επιρροή: Μέσω των αποφάσεών τους για τη νομισματική πολιτική, οι κεντρικές τράπεζες επηρεάζουν σημαντικά την πολιτική σκηνή, αυξάνοντας τις εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αγοράς και παρεμβαίνοντας στις ελευθερίες των πολιτών.

Η Ανάλυση της Επέκτασης της Νομισματικής Βάσης

Μέσα από το γράφημα που παραθέτουμε, η σχέση μεταξύ της αύξησης της Νομισματικής Βάσης και του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) των ΗΠΑ αποκαλύπτει κάτι περισσότερο από μια απλή οικονομική τάση. Αντανακλά την εντατικοποίηση της παρέμβασης των κεντρικών τραπεζών στην οικονομία, ιδιαίτερα μετά το 2008, όταν η Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα αποφάσισε να υιοθετήσει μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση.

Εντυπωσιακή Αύξηση της Νομισματικής Βάσης: Η νομισματική βάση, όπως φαίνεται στο γράφημα, παρέμεινε σχετικά σταθερή σε σχέση με το ΑΕΠ μέχρι το 2008. Από εκείνο το σημείο και μετά, η αύξηση είναι δραματική, καθώς η Fed επιχειρεί να χορηγήσει ρευστότητα στην αγορά. Αυτή η απότομη αύξηση δεν αντιστοιχεί αναγκαστικά σε πραγματική οικονομική ανάπτυξη, αλλά μάλλον σε μια προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η οικονομία μέσω τεχνητών ενέσεων κεφαλαίου.
Πληθωρισμός και Χρέος: Η ανεξέλεγκτη αύξηση της νομισματικής βάσης φέρνει μαζί της και τον κίνδυνο του πληθωρισμού. Παράλληλα, τα εθνικά χρέη ενισχύονται, καθώς το κράτος και οι επιχειρήσεις γίνονται εξαρτημένα από τη συνεχή ροή φθηνού χρήματος για την επιβίωσή τους.

Κεντρική Τραπεζική και Κυριαρχία

Η ευρύτερη αποδοχή της κεντρικής τραπεζικής ως μηχανισμού άσκησης οικονομικής εξουσίας καταδεικνύει την επικράτηση της μαρξιστικής ιδέας σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή η κατάσταση έχει διευκολύνει την εγκαθίδρυση μιας υπερεθνικής κεντρικής τράπεζας στην Ευρώπη, όπου 19 κράτη-μέλη έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα της νομισματικής αυτοδιάθεσης, υποκύπτοντας στις εντολές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Η προοπτική είναι σαφής: η περαιτέρω κεντρικοποίηση της νομισματικής πολιτικής και η συνεχιζόμενη επέκταση της νομισματικής βάσης χωρίς αντίστοιχη οικονομική ανάπτυξη προσκρούουν στις αρχές του ήχου χρήματος και της οικονομικής ελευθερίας. Ως λαϊκοί και φιλελεύθεροι αναλυτές, πρέπει να ερωτήσουμε: Προς τι οδηγούμαστε; Και ποιος πληρώνει το τίμημα αυτής της οικονομικής παρέμβασης; Η απάντηση είναι κρίσιμη για την προώθηση μιας πιο ελεύθερης και δίκαιης οικονομικής τάξης.

Τάση ΑΕΠ:

 Η γραμμή του ΑΕΠ, που εμφανίζεται με κόκκινο χρώμα, παρουσιάζει μια σταθερή ανοδική τάση από το 1960 και μετά, αντανακλώντας τη συνολική ανάπτυξη της οικονομίας των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των δεκαετιών.
 Η αύξηση είναι σταδιακή και σχετικά ομαλή, παρουσιάζοντας σταθερή οικονομική επέκταση με λίγες διακυμάνσεις, εκτός από τις περιοδικές πτώσεις που αντιστοιχούν στις υφέσεις των ΗΠΑ, που υποδεικνύονται από τις σκιασμένες περιοχές.

Τάση νομισματικής βάσης:

 Η Νομισματική Βάση, που εμφανίζεται με μπλε χρώμα, παραμένει σχετικά σταθερή και κοντά στη γραμμή τάσης του ΑΕΠ μέχρι περίπου το 2008. Μετά το 2008, η Νομισματική Βάση αυξάνεται δραματικά, υποδηλώνοντας σημαντική διεύρυνση του βασικού χρήματος που παρέχεται από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.
 Η απότομη άνοδος μετά το 2008 οφείλεται κυρίως στην απάντηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στη χρηματοπιστωτική κρίση και στις επακόλουθες οικονομικές προκλήσεις, στην εφαρμογή ποσοτικής χαλάρωσης και άλλων εργαλείων νομισματικής πολιτικής για την εισαγωγή ρευστότητας στην οικονομία

Η Σχέση των Περιουσιακών Στοιχείων της Κεντρικής Τράπεζας προς το ΑΕΠ

Το νέο διάγραμμα που παρουσιάζουμε απεικονίζει την αναλογία των περιουσιακών στοιχείων της Κεντρικής Τράπεζας προς το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Είναι εμφανής η αύξηση αυτής της αναλογίας, ιδιαίτερα μετά το 2008, που σηματοδοτεί μια καθοριστική αλλαγή στη μονεταριστική πολιτική. Η ξεχωριστή αυτή ανοδική τάση μας επιτρέπει να εξετάσουμε περαιτέρω τις επιπτώσεις της κεντρικής τραπεζικής στην οικονομία.

Επεκτατική Πολιτική: Η δραματική αύξηση της αναλογίας μετά το 2008 υποδηλώνει την επιλογή της Fed για την εφαρμογή επεκτατικών μονεταριστικών πολιτικών, όπως η ποσοτική χαλάρωση. Αυτή η πολιτική έχει σκοπό να αυξήσει τη ρευστότητα στην αγορά, με πιθανές συνέπειες όπως η υποτίμηση του νομίσματος και η αύξηση του πληθωρισμού.
Κίνδυνος Φούσκας: Όταν η κεντρική τράπεζα αποκτά ένα τόσο μεγάλο ποσοστό περιουσιακών στοιχείων σε σχέση με το ΑΕΠ, αυξάνεται ο κίνδυνος δημιουργίας φούσκας στην αγορά ακινήτων και μετοχών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι αγορές γίνονται υπερβολικά εξαρτημένες από τη συνεχή παρέμβαση και τη ρευστότητα που παρέχει η κεντρική τράπεζα.

Κεντρική Τραπεζική ως Εργαλείο Ελίτ

Η αναλογία των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας προς το ΑΕΠ αναδεικνύει ένα σημαντικό θέμα: την εξουσία που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες και η ελίτ που τις ελέγχει. Αυτή η εξουσία επιτρέπει στις κεντρικές τράπεζες να ελέγχουν την οικονομία μέσω της δημιουργίας χρήματος και της διαχείρισης των επιτοκίων, κάτι που έχει συνέπειες για την αγοραστική δύναμη και την οικονομική ελευθερία του κοινού πολίτη.

Η επιρροή αυτή επιδρά αρνητικά στη διαφάνεια και στη δημοκρατική λογοδοσία, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών και αυξάνοντας τις ανισότητες στην κοινωνία. Στο πλαίσιο της λαϊκής και φιλελεύθερης προοπτικής, είναι κρίσιμο να αναγνωριστεί ότι η αυξανόμενη κεντρικοποίηση της οικονομικής εξουσίας αποτελεί απειλή για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.

Το γράφημα δείχνει την αναλογία των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας προς το ΑΕΠ στις Ηνωμένες Πολιτείες με την πάροδο του χρόνου. Εδώ είναι τα βασικά συμπεράσματα:

 Σταθερότητα και ανάπτυξη: Για μεγάλο μέρος της περιόδου από τη δεκαετία του 1950 έως περίπου το 2008, ο λόγος των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας προς το ΑΕΠ ήταν σχετικά σταθερός και χαμηλός, γενικά παρέμεινε πολύ κάτω από το 10%.

 Σημαντική Αύξηση μετά το 2008: Μετά το 2008, που σηματοδοτεί την παγκόσμια οικονομική κρίση, παρατηρείται σημαντική και απότομη άνοδος του δείκτη. Αυτό υποδηλώνει σημαντική αύξηση των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας σε σχέση με το ΑΕΠ, αντανακλώντας επιθετικές παρεμβάσεις νομισματικής πολιτικής όπως η ποσοτική χαλάρωση.

 Πρόσφατες τάσεις: Ο δείκτης εκτοξεύεται δραματικά γύρω στο 2020, συμπίπτοντας με τον οικονομικό αντίκτυπο της πανδημίας COVID-19, όπου πιθανότατα εφαρμόστηκαν περαιτέρω επεκτατικές πολιτικές για τη σταθεροποίηση και την τόνωση της οικονομίας.

Συνολικά, το γράφημα δείχνει μια στροφή προς μια πιο ενεργή και επεκτατική συμμετοχή των κεντρικών τραπεζών στην οικονομία, ειδικά ως απάντηση σε οικονομικές κρίσεις.

Ανάλυση της Ελβετικής Νομισματικής Πολιτικής: Μια Συγκρατημένη Προσέγγιση

Το γράφημα που μελετάμε παρουσιάζει τη σύγκριση μεταξύ του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της Ελβετίας και της Ελβετικής Νομισματικής Βάσης κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Αποτυπώνεται μια σαφής και συγκρατημένη εικόνα της ελβετικής νομισματικής πολιτικής:

Σταθερή Ανάπτυξη του ΑΕΠ: Το ΑΕΠ της Ελβετίας, αντιπροσωπευόμενο από την κόκκινη γραμμή, δείχνει μια σταθερή και σχετικά ομαλή αύξηση κατά τις δεκαετίες, αντανακλώντας συνεχή οικονομική ανάπτυξη με μικρές διακυμάνσεις.
Σταθερότητα και Έκρηξη της Νομισματικής Βάσης: Η Ελβετική Νομισματική Βάση, απεικονιζόμενη από τη μπλε γραμμή, παραμένει εξαιρετικά σταθερή και επίπεδη για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι το 2008 περίπου. Μετά το 2008, υπάρχει μια σημαντική και απότομη αύξηση στη νομισματική βάση, η οποία κορυφώνεται γύρω στο 2015 πριν από μια ήπια πτώση και στη συνέχεια μια απότομη πτώση γύρω στο 2020.
Επεκτατική Πολιτική Μετά το 2008: Η απότομη αύξηση της Ελβετικής Νομισματικής Βάσης μετά το 2008 υποδηλώνει μια αλλαγή στη νομισματική πολιτική, πιθανώς ως απάντηση στη παγκόσμια οικονομική κρίση και τις επακόλουθες ευρωπαϊκές χρεοκοπίες. Αυτό δείχνει ότι η Ελβετική Εθνική Τράπεζα (ΕΕΤ) πιθανότατα υιοθέτησε μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης ή παρόμοιες πρακτικές για την ένεση ρευστότητας στο χρηματοοικονομικό σύστημα.
Πρόσφατες Τάσεις: Η απότομη πτώση της νομισματικής βάσης γύρω στο 2020 μπορεί να υποδηλώνει αλλαγές στην πολιτική της ΕΕΤ, πιθανώς με την απόσυρση κάποιων επεκτατικών μέτρων ή την απάντηση σε διαφορετικό οικονομικό πλαίσιο, όπως η πανδημία COVID-19.

Συνολικά, αυτό το γράφημα αναδεικνύει μια γενικά συγκρατημένη νομισματική πολιτική από την ΕΕΤ με ένα σημαντικό διάστημα επέκτασης κατά τις περιόδους παγκόσμιας οικονομικής έντασης, ακολουθούμενη από μια ταχεία συρρίκνωση. Αυτό υποδηλώνει μια ανταποκρινόμενη και ευέλικτη προσέγγιση στη νομισματική πολιτική, σε συμφωνία με τις παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες και τους εσωτερικούς στόχους για οικονομική σταθερότητα.

Σύγκριση της Ελβετικής και Αμερικανικής Νομισματικής Πολιτικής: Μια Ελευθεριακή Προσέγγιση

Η ελβετική νομισματική πολιτική αντικατοπτρίζει μια στάση προσεκτική και συγκρατημένη, ενώ αντιθέτως η Αμερικανική πολιτική είναι πιο επιθετική και διαρκής. Ας αναλύσουμε τις κύριες διαφορές:

1. Έκταση και Χρονική Διάρκεια της Επέκτασης

Στην Ελβετία, η νομισματική βάση παρέμενε σταθερή μέχρι το 2008, όπου και ακολούθησε μια σημαντική αλλά λιγότερο έντονη επέκταση σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα ανταποκρίθηκε στην οικονομική κρίση του 2008 με μια σειρά από επεκτατικά προγράμματα που επέκτειναν δραματικά τη νομισματική βάση για μακρύ χρονικό διάστημα.

2. Ανταπόκριση σε Οικονομικά Συμβάντα

Οι δύο κεντρικές τράπεζες αντέδρασαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση με επέκταση της νομισματικής βάσης, αλλά η ΕΕΤ το έκανε πιο συγκρατημένα και για συντομότερη διάρκεια. Αυτό υποδηλώνει μια πιο περιορισμένη και διακριτική προσέγγιση στην ποσοτική χαλάρωση σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, όπου η επεκτατική πολιτική εφαρμόστηκε με πιο μακροχρόνια και συνεχή μέθοδο.

3. Οικονομικό Περιβάλλον και Δύναμη του Νομίσματος

Η Ελβετία, με το ισχυρό νόμισμά της και τη θέση της ως παγκόσμιο οικονομικό ασφαλές λιμάνι, έχει ανάγκη μιας πιο συντηρητικής νομισματικής πολιτικής για να προστατεύσει την οικονομική της σταθερότητα. Αντίθετα, οι ΗΠΑ, διαθέτοντας το δολάριο που είναι το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως, έχουν την ευελιξία να εφαρμόζουν πιο επεκτατικές πολιτικές χωρίς άμεσες αρνητικές συνέπειες στην αξία του νομίσματός τους(παρα μόνο έμμεσες για την ώρα)

4. Ταχεία Επιστροφή στη κανονικότητα

Το γράφημα δείχνει μια απότομη μείωση της Ελβετικής Νομισματικής Βάσης γύρω στο 2020, πιθανώς αντανακλώντας μια γρήγορη επιστροφή σε πιο συνηθισμένες πολιτικές μετά από προσωρινά μέτρα σταθεροποίησης. Αντιθέτως, στις ΗΠΑ, η μείωση της νομισματικής βάσης έχει υλοποιηθεί πιο αργά και λιγότερο απότομα, υποδηλώνοντας μια μακροπρόθεσμη εξάρτηση από χαλαρές νομισματικές πολιτικές.

Το παρεχόμενο γράφημα δείχνει την αναλογία των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας προς το ΑΕΠ για την Ελβετία από τα μέσα του 20ου αιώνα έως περίπου το 2015. Ακολουθεί μια σύντομη ανάλυση: Σταθεροί δείκτες με μικρές διακυμάνσεις (1955-2000): Για μεγάλο μέρος του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, ο λόγος των περιουσιακών στοιχείων της Εθνικής Τράπεζας της Ελβετίας σε σχέση με το ΑΕΠ της Ελβετίας παρέμεινε σχετικά σταθερός, με μικρές διακυμάνσεις. Αυτή η περίοδος αντανακλά μια συντηρητική προσέγγιση στη νομισματική πολιτική, όπου τα περιουσιακά στοιχεία της κεντρικής τράπεζας δεν αυξήθηκαν δυσανάλογα σε σύγκριση με τη συνολική οικονομία.

Αύξηση στις αρχές της δεκαετίας του 2000: Υπάρχει μια αξιοσημείωτη αύξηση του δείκτη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, με κορύφωση περίπου το 2010. Αυτό θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό της αντίδρασης της Εθνικής Τράπεζας της Ελβετίας στις παγκόσμιες οικονομικές πιέσεις ή στις περιφερειακές οικονομικές αλλαγές, αυξάνοντας πιθανώς τα περιουσιακά της στοιχεία για διαχείριση ή σταθεροποίηση του εθνικού νομίσματος, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Απότομη πτώση μετά το 2010: Μετά το 2010, παρατηρείται σημαντική πτώση του δείκτη, με αποκορύφωμα μια απότομη πτώση που συνεχίζεται μέχρι το τελευταίο σημείο δεδομένων το 2015. Αυτή η πτώση θα μπορούσε να σχετίζεται με τις στρατηγικές της SNB για μείωση του ισολογισμού της, ή Μπορεί να αντανακλά αλλαγές στο οικονομικό περιβάλλον όπου η αύξηση του ΑΕΠ ξεπέρασε την αύξηση των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας.

Σύγκριση με την προσέγγιση των ΗΠΑ: Σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, όπου η επέκταση του ισολογισμού της Federal Reserve ήταν πιο έντονη και διατηρημένη, η ελβετική πολιτική επιδεικνύει περισσότερο συντηρητισμό και αυτοσυγκράτηση. Η απότομη αύξηση και η επακόλουθη απότομη μείωση δείχνουν μια ανταποκρινόμενη και πιθανώς πιο ευέλικτη προσέγγιση στις προσαρμογές της νομισματικής πολιτικής σε σχέση με τις οικονομικές συνθήκες, σε αντίθεση με τις πιο παρατεταμένες επεκτατικές πολιτικές που παρατηρούνται στις Η.Π.Α.

Επίδραση της Συντηρητικής Πολιτικής στις Συναλλαγματικές Ισοτιμίες

Η ελβετική νομισματική πολιτική, που χαρακτηρίζεται από την συνέπεια και την συγκρατημένη διαχείριση, έχει σαφή επιρροή στην ισοτιμία μεταξύ του ελβετικού φράγκου και του αμερικανικού δολαρίου. Όπως διαφαίνεται από το γράφημα:

Μακροχρόνια Αποτίμηση του Φράγκου: Από το 1980 και εντεύθεν, το ελβετικό φράγκο έχει γενικά αποτιμηθεί έναντι του δολαρίου. Αυτό είναι ένδειξη της ισχύος και της σταθερότητας που παρέχει η συντηρητική νομισματική πολιτική της Ελβετίας.
Αντίδραση σε Κρίσεις: Οι αντιδράσεις σε παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις, όπως το 2008, δείχνουν μια ενίσχυση του φράγκου έναντι του δολαρίου, αντανακλώντας την επιδίωξη της ΕΕΤ για διατήρηση της σταθερότητας μέσω συγκρατημένων παρεμβάσεων.
Σταθερότητα και Εμπιστοσύνη: Η σχετικά χαμηλή μεταβλητότητα του φράγκου στα πιο πρόσφατα χρόνια, παρά τις διεθνείς οικονομικές προκλήσεις, υποδηλώνει ότι η συντηρητική πολιτική της ΕΕΤ ενισχύει την εμπιστοσ

ύνη των επενδυτών στο ελβετικό νόμισμα. Αυτό εκφράζεται μέσω της ισχυρής θέσης του φράγκου, ακόμη και σε περιόδους διεθνούς αβεβαιότητας.

Αντίκτυπος στην Εξαγωγική Οικονομία: Η συνεχής αξία του φράγκου ενδέχεται να έχει αντίκτυπο στις ελβετικές εξαγωγές, καθώς ένα ισχυρό νόμισμα μπορεί να καταστήσει τα ελβετικά αγαθά και υπηρεσίες λιγότερο ανταγωνιστικά στις παγκόσμιες αγορές. Παρ’ όλα αυτά, η ΕΕΤ φαίνεται να έχει διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ νομισματικής σταθερότητας και εξαγωγικής ανταγωνιστικότητας.
Πολιτική Εμπιστοσύνη και Ελευθερία: Η εμμονή της Ελβετίας σε μια συντηρητική νομισματική πολιτική αντανακλά την ελευθεριακή πεποίθηση ότι η οικονομική ελευθερία και η σταθερότητα είναι θεμελιώδεις για την ανάπτυξη και την ευημερία. Η ελβετική προσέγγιση ενθαρρύνει την αυτονομία και την ανθεκτικότητα σε αντίθεση με τις πιο δυναμικές και παρεμβατικές πολιτικές άλλων κεντρικών τραπεζών.

Η άμεση συναλλαγματική ισοτιμία USDCHF καθορίζει πόση αξία έχει το ένα νόμισμα, το USD, σε σχέση με το άλλο, το CHF. Ενώ η άμεση συναλλαγματική ισοτιμία USDCHF διαπραγματεύεται και ανταλλάσσεται την ίδια ημέρα, η προθεσμιακή ισοτιμία USDCHF αναφέρεται σήμερα αλλά για παράδοση και πληρωμή σε συγκεκριμένη μελλοντική ημερομηνία.

1USD=0.9077CHF