Η Ρίζα της Πολιτικής Αστάθειας Η πρόσφατη πτώση της κυβέρνησης στην Γαλλία, εν μέσω πολιτικής διαμάχης και κοινωνικής δυσαρέσκειας, δεν είναι απλώς μια μεμονωμένη πολιτική κρίση. Είναι η κορυφή του παγόβουνου ενός συστήματος δημόσιων οικονομικών που λειτουργεί εδώ και δεκαετίες με ελλείμματα, αυξανόμενο χρέος, και διογκωμένες δαπάνες. Η Γαλλία, μια χώρα που παραδοσιακά αναδεικνύεται ως πρότυπο ισχυρού κράτους, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με τις συνέπειες αυτής της φιλοσοφίας. Η κυβέρνηση Μακρόν, που έχει επενδύσει πολιτικό κεφάλαιο σε μεταρρυθμίσεις, παλεύει να διαχειριστεί ένα σύστημα που φαίνεται να καταρρέει από μέσα. Τι πραγματικά συνέβη; Πολιτική Αστάθεια: Πώς Φτάσαμε Εδώ; Η Γαλλική κυβέρνηση υπό τον Εμανουέλ Μακρόν βρέθηκε σε σοβαρή κρίση, καθώς προσπάθησε να επιβάλει μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και σε άλλες πτυχές της δημόσιας διοίκησης. Οι προτάσεις αυτές, αν και απαραίτητες για τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών, προκάλεσαν μαζικές διαμαρτυρίες και απεργίες. Όπως είχε πει ο Frédéric Bastiat, ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους φιλελεύθερους στοχαστές: “Το κράτος είναι η μεγάλη φαντασίωση όπου όλοι προσπαθούν να ζήσουν εις βάρος όλων των άλλων.” Η σημερινή κρίση στη Γαλλία είναι ένα ζωντανό παράδειγμα αυτής της φαντασίωσης. Η Οικονομική Ρίζα της Κρίσης Για να κατανοήσουμε την πολιτική αναταραχή, πρέπει πρώτα να δούμε τη βαθιά οικονομική δυσλειτουργία που μαστίζει τη Γαλλική οικονομία. 1. Το Δημοσιονομικό Έλλειμμα: Ένας Χρόνιος Εχθρός Το δημοσιονομικό έλλειμμα συμβαίνει όταν μια κυβέρνηση ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει. Στη Γαλλία, αυτό δεν είναι προσωρινό φαινόμενο· είναι μια χρόνια κατάσταση που διαρκεί δεκαετίες. Το γράφημα δείχνει πώς το δημοσιονομικό έλλειμμα ξεπερνά συστηματικά το 3% του ΑΕΠ, το οποίο θεωρείται βιώσιμο όριο στην ΕΕ. Όπως έλεγε ο Bastiat: “Η καλή οικονομία βλέπει το άμεσο και το έμμεσο αποτέλεσμα.” Στη Γαλλία, τα έμμεσα αποτελέσματα των ελλειμμάτων γίνονται πλέον εμφανή. 2. Δημόσιο Χρέος: Το Βουνό που Μεγαλώνει Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας έχει ξεπεράσει το 110% του ΑΕΠ, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι η Γαλλική οικονομία χρωστά περισσότερα από όσα παράγει σε έναν χρόνο. Ο Ludwig von Mises εξήγησε: “Το κράτος δεν μπορεί να δώσει τίποτα που πρώτα δεν έχει πάρει από κάποιον άλλον.” Η Γαλλία ζει με δανεικά, και το βάρος μεταφέρεται στις επόμενες γενιές. 3. Δημόσιες Δαπάνες: Η Βάση της Κρίσης Η Γαλλία είναι μια από τις χώρες με τις υψηλότερες δημόσιες δαπάνες παγκοσμίως, που ξεπερνούν το 55% του ΑΕΠ. Αυτές περιλαμβάνουν συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, υγειονομική περίθαλψη, και άλλα κοινωνικά προγράμματα. Ο Milton Friedman είχε πει: “Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα.” Στη Γαλλία, το κόστος αυτών των προγραμμάτων γίνεται ολοένα και πιο εμφανές. 4. Επενδύσεις: Η Μηχανή της Ανάπτυξης Οι επενδύσεις είναι το κλειδί για τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, η Γαλλία αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προσέλκυση επενδυτών λόγω της γραφειοκρατίας και των υψηλών φόρων. Ο Ακαθάριστος Σχηματισμός Πάγιου Κεφαλαίου (Gross Fixed Capital Formation – GFCF) μετρά τις επενδύσεις σε υποδομές, μηχανήματα, τεχνολογία και άλλα πάγια περιουσιακά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την οικονομική ανάπτυξη. Είναι ένας κρίσιμος δείκτης, καθώς δείχνει πόσο επενδύει μια χώρα για να ενισχύσει την παραγωγική της ικανότητα στο μέλλον. Η είναι σαν τις “ρίζες” της οικονομίας. Όταν μια χώρα επενδύει σε υποδομές και μηχανήματα, δημιουργεί τις βάσεις για μελλοντική ανάπτυξη. Στη Γαλλία, η μείωση της GFCF το 2024 δείχνει μια παύση στην επενδυτική δυναμική, κάτι που μπορεί να επιδεινώσει τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Παράδειγμα: Φανταστείτε έναν αγρότη που αγοράζει νέο εξοπλισμό για το χωράφι του. Αυτό θα αυξήσει την παραγωγικότητά του τα επόμενα χρόνια. Αν ο αγρότης σταματήσει να επενδύει, η παραγωγή του θα μειωθεί στο μέλλον. Το ίδιο ισχύει και για μια χώρα. Ο Jean-Baptiste Say είχε πει: “Η προσφορά δημιουργεί τη ζήτηση.” Η Γαλλία πρέπει να μειώσει τα εμπόδια για τους επενδυτές, αν θέλει να αναζωογονήσει την οικονομία της. 5. Καταναλωτική Εμπιστοσύνη: Η Φωνή των Πολιτών Η καταναλωτική εμπιστοσύνη μετρά πόσο αισιόδοξοι είναι οι πολίτες για την οικονομία. Όταν η εμπιστοσύνη είναι χαμηλή, η κατανάλωση μειώνεται, και αυτό πλήττει την οικονομία.Η Καταναλωτική Εμπιστοσύνη είναι ένας σημαντικός δείκτης που δείχνει τη διάθεση των νοικοκυριών για την οικονομική κατάσταση της χώρας και την προσωπική τους οικονομική ευημερία. Στη Γαλλία, ο δείκτης αυτός βασίζεται σε έρευνα περίπου 2.000 νοικοκυριών. Το ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει ερωτήσεις για: Πώς Υπολογίζεται ο Δείκτης; Ο Δείκτης Καταναλωτικής Εμπιστοσύνης στη Γαλλία υπολογίζεται με τη μέθοδο ανάλυσης παραγόντων (factor analysis technique). Αυτό σημαίνει ότι ο δείκτης δημιουργείται από τη συνδυασμένη αξιολόγηση πολλών απαντήσεων των νοικοκυριών, ώστε να παρέχει μια συνολική εικόνα της εμπιστοσύνης των καταναλωτών. Ο δείκτης συγκρίνεται με ιστορικές τιμές από την περίοδο 1987-2011, ώστε να δώσει μια αίσθηση του πώς αισθάνονται οι Γάλλοι σήμερα σε σχέση με το παρελθόν. Ο Friedrich Hayek είχε πει: “Η ελευθερία εξαρτάται από την οικονομική ευημερία και την εμπιστοσύνη στις αγορές.” Η Γαλλία πρέπει να δείξει στους πολίτες ότι μπορεί να διαχειριστεί την κρίση αποτελεσματικά. 6. Η Φορολογία στη Γαλλία: Ένα Ασταμάτητο Βαρίδι στην Ανάπτυξη Η φορολογία στη Γαλλία έχει μακρά ιστορία επιβάρυνσης τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τους εργαζομένους. Παρά τις πρόσφατες προσπάθειες για μείωση του εταιρικού φόρου, η χώρα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προβλήματα ανταγωνιστικότητας λόγω του υψηλού συνολικού φορολογικού βάρους. α.Εταιρικός Φορολογικός Συντελεστής και κοινωνικές εισφορές Σύμφωνα με το πρώτο γράφημα, ο εταιρικός φορολογικός συντελεστής της Γαλλίας μειώθηκε σταδιακά από σχεδόν 50% τη δεκαετία του 1980 σε 25% το 2021. Αν και αυτή η μείωση φέρνει τον φορολογικό συντελεστή πιο κοντά στο μέσο όρο της ΕΕ, παραμένει υψηλός συγκριτικά με φορολογικούς παραδείσους, όπως η Ιρλανδία (12,5%). Παράδειγμα: Ένας επιχειρηματίας στη Γαλλία μπορεί να προτιμήσει να μεταφέρει την επιχείρησή του σε άλλη χώρα της ΕΕ για να μειώσει το φορολογικό του κόστος. Αυτό πλήττει την απασχόληση και την καινοτομία στη Γαλλία. β.Κοινωνικές Εισφορές: Το Κρυφό Κόστος της Εργασίας Το δεύτερο γράφημα δείχνει την εξέλιξη των κοινωνικών εισφορών στη Γαλλία, οι οποίες αποτελούν το σημαντικότερο βάρος για εργοδότες και εργαζομένους. Οι συνολικές κοινωνικές εισφορές (εργοδοτικές και εργατικές) φτάνουν το 69% το 2023, ένα από τα υψηλότερα επίπεδα στην Ευρώπη. Παράδειγμα: Αν ο εργαζόμενος έχει μικτό μισθό €3.000, το πραγματικό κόστος για τον εργοδότη μπορεί να φτάνει τα €4.000 ή περισσότερα λόγω των εισφορών. Αυτό κάνει την πρόσληψη ακριβή και ενισχύει την ανεργία. Τι Μπορεί να Κάνει η

Χρησιμοποιούμε τον όρο αγαθά διαρκώς, ωστόσο, δεν είναι όλα τα αγαθά το ίδιο. Σίγουρα θα έχεις ακούσει για τα ελεύθερα και τα οικονομικά αγαθά, αλλά μάλλον δεν ξέρεις ποία είναι η διαφορά, σωστά; Σε αυτό το άρθρο θα μάθετε να ξεχωρίζετε τα αγαθά σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά τους. Τα οικονομικά αγαθά Τα οικονομικά αγαθά είναι εκείνα για τα οποία υπάρχει σπανιότητα, δηλαδή, δεν είναι άπειρα. Έχουν κόστος χρήσης και παροχής ή εκμετάλλευσής τους καθώς και θυσία πόρων. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητο, το κινητό, η εκπαίδευση. Ας εξηγήσουμε τι εννοούμε σπανιότητα. Το αυτοκίνητο, παραδείγματος χάριν, κατασκευάζεται σε ποσότητα ίσης με τη ζήτηση που υπάρχει από τους καταναλωτές. Όσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση τόσο περισσότερα αυτοκίνητα κατασκευάζονται. Αυτό προϋποθέτει το κόστος χρήσης τους και τη θυσία ορισμένων ανθρώπων ώστε να γίνουν διαθέσιμα προς εκμετάλλευση. Τα ελεύθερα αγαθά Από την άλλη υπάρχουν τα ελεύθερα αγαθά, δηλαδή, εκείνα που βρίσκονται σε άπειρη ποσότητα στη φύση και που δεν υπάρχει κόστος χρήσης ή θυσία για την εκμετάλλευσή τους. Αγαθά τέτοιου είδους είναι, η βαρύτητα, οι ακτίνες του ήλιου, το νερό της θάλασσας. Σε αυτή την περίπτωση, όπως είναι προφανές, αγαθά όπως είναι το νερό της θάλασσας παράγεται σε αφθονία από την ίδια τη φύση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί οποιοσδήποτε επιθυμεί να το εκμεταλλευτεί για δική του χρήση ανά πάσα στιγμή χωρίς να επωμιστεί κάποιο κόστος. Συμπέρασμα Τώρα πλέον γνωρίζεις την διαφορά μεταξύ των οικονομικών και των ελεύθερων αγαθών. Τα οικονομικά αγαθά παράγονται από τον άνθρωπο, ενώ τα ελεύθερα αγαθά υπάρχουν σε αφθονία στη φύση. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τα ελεύθερα αγαθά πιστεύοντας πως, ελεύθερα αγαθά θα πρέπει να είναι όλα όσα εξυπηρετούν βασικές ανάγκες του ανθρώπου, όπως είναι η εκπαίδευση, το νερό της βρύσης, η υγεία κλπ. Αυτό δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί καθώς όλα αυτά τα αγαθά εντάσσονται στα οικονομικά. Δες αναλυτικότερα τι πιστεύει ο κόσμος και τι πραγματικά ισχύει εδώ.