Οικονομία

Εδώ αναλύουμε την οικονομία σε απλά και λαϊκά λόγια

Το κτίριο του Υπουργείου Ανάπτυξης στην Αθήνα, υπεύθυνο για την επιβολή προστίμων σε επιχειρήσεις όπως τα Άττικα Πολυκαταστήματα και La Vie en Rose για παραπλανητικές εκπτώσεις.

Πρόστιμα, Κανονισμοί και Επιχειρηματικότητα: Μπορούν να Συνυπάρξουν;

Οικονομία / /

Η πρόσφατη επιβολή προστίμου ύψους 2,22 εκατομμυρίων ευρώ από το Υπουργείο Ανάπτυξης σε επιχειρήσεις όπως τα Άττικα Πολυκαταστήματα και η La Vie en Rose για παραπλανητικές εκπτώσεις έχει φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα των κανονισμών στην αγορά. Είναι τα πρόστιμα και οι αυστηροί κανονισμοί η λύση για μια «υγιή επιχειρηματικότητα», ή μήπως αποτελούν εμπόδιο στην καινοτομία και την ελευθερία της αγοράς; Σε αυτό το άρθρο, εξετάζουμε το ζήτημα μέσα από την οπτική της ελευθεριακής οικονομικής θεωρίας, με στόχο την ανάλυση του τρόπου που οι κανονισμοί, όπως το άρθρο 9ι του Ν.2251/1994, επηρεάζουν την αγορά, τις επιχειρήσεις, και τους καταναλωτές. Τα Πρόστιμα του Υπουργείου Ανάπτυξης: Τι Αποκαλύπτουν; Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου Ανάπτυξης, τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν περιλαμβάνουν: 500.000 ευρώ στην εταιρεία ΚΟΣΜΟΣ ΣΠΟΡ Α.Ε.. 400.000 ευρώ στα Άττικα Πολυκαταστήματα. 300.000 ευρώ στη La Vie en Rose (εταιρεία καλλυντικών προϊόντων). 200.000 ευρώ στη NOTOS COM. 55.000 ευρώ στη Sneakers Market. Η βάση αυτών των προστίμων ήταν η μη συμμόρφωση με το άρθρο 9ι, το οποίο απαιτεί από τις επιχειρήσεις να βασίζουν τις εκπτώσεις στη χαμηλότερη τιμή των τελευταίων 30 ημερών. Το Υπουργείο ισχυρίζεται ότι αυτό προστατεύει τους καταναλωτές από παραπλανητικές πρακτικές. Ωστόσο, υπάρχει μια πιο σύνθετη εικόνα. Οι κανονισμοί όπως αυτοί συχνά έχουν ακούσιες συνέπειες που βλάπτουν την αγορά και τους ίδιους τους καταναλωτές. Η Επιστημονική Βάση για την Κριτική των Κανονισμών Οι κανονισμοί, όπως αυτοί του Υπουργείου Ανάπτυξης, παραμορφώνουν τα σήματα της αγοράς. Σύμφωνα με τον Λούντβιχ φον Μίζες, η κρατική παρέμβαση σε μια ελεύθερη οικονομία δημιουργεί «πρόβλημα υπολογισμού», καθώς οι αρχές δεν διαθέτουν τις πληροφορίες που ενσωματώνονται στις τιμές μέσω της προσφοράς και της ζήτησης. Παράδειγμα: Όταν οι επιχειρήσεις, όπως η La Vie en Rose, καλούνται να συμμορφωθούν με το άρθρο 9ι, οι τιμές τους δεν αντανακλούν πλέον τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς αλλά συμμορφώνονται με γραφειοκρατικά κριτήρια. Ο Άνταμ Σμιθ τόνισε ότι η ελεύθερη αγορά, μέσω του ανταγωνισμού, ρυθμίζει καλύτερα τις οικονομικές δραστηριότητες. Αντί για πρόστιμα που πλήττουν επιχειρήσεις όπως τα Άττικα Πολυκαταστήματα, ο ανταγωνισμός θα μπορούσε να αποθαρρύνει παραπλανητικές πρακτικές, καθώς οι επιχειρήσεις που βλάπτουν τους πελάτες τους σύντομα θα χάσουν τη φήμη τους. Έρευνες από τον George Stigler δείχνουν ότι οι κανονισμοί συχνά εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα και αυξάνουν το κόστος εισόδου για μικρούς επιχειρηματίες. Οι επιχειρήσεις με πρόσβαση σε κεφάλαια, όπως τα Άττικα Πολυκαταστήματα, μπορούν να αντέξουν τα πρόστιμα, αλλά μικρότεροι παίκτες δεν έχουν την ίδια δυνατότητα. Η Ηθική και Φιλοσοφική Διάσταση Η παρέμβαση του κράτους, μέσω κανονισμών και προστίμων, περιορίζει την ατομική ελευθερία. Ο Τζον Λοκ στο “Δεύτερο Δοκίμιο για την Πολιτική Κυβέρνηση” τονίζει ότι ο ρόλος του κράτους είναι να προστατεύει τα δικαιώματα, όχι να περιορίζει τη δράση των ατόμων. Οι κανονισμοί, όπως αυτοί που επηρεάζουν εταιρείες όπως η La Vie en Rose, υπονομεύουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Όπως εξηγεί ο Friedrich Hayek στο “The Road to Serfdom”, κάθε κρατική παρέμβαση αφαιρεί από τους ανθρώπους τη δυνατότητα να σχεδιάζουν το μέλλον τους. Προτάσεις Πολιτικής: Μια Εναλλακτική Προσέγγιση Συμπέρασμα Οι κανονισμοί και τα πρόστιμα, όπως αυτά που επιβλήθηκαν από το Υπουργείο Ανάπτυξης σε εταιρείες όπως η La Vie en Rose και τα Άττικα Πολυκαταστήματα, μπορεί να έχουν καλές προθέσεις αλλά συχνά προκαλούν περισσότερη ζημιά παρά όφελος. Οι ελεύθερες αγορές, μέσω του ανταγωνισμού και της καινοτομίας, είναι καλύτερα εξοπλισμένες να προστατεύουν τους καταναλωτές και να προάγουν την ευημερία. Όπως έγραψε ο Frédéric Bastiat στο “The Law”, «Η νομοθεσία γίνεται επικίνδυνη όταν χρησιμοποιείται για να ρυθμίσει τη ζωή, αντί να προστατεύει την ελευθερία». Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τον ρόλο του κράτους και να δώσουμε στις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές την ελευθερία που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν. Βιβλιογραφία:

Πρόστιμα, Κανονισμοί και Επιχειρηματικότητα: Μπορούν να Συνυπάρξουν; Read More »

Painting of the extended East India House around 1800, created by Thomas Malton. The artwork depicts a grand neoclassical building with columns and decorative statues, surrounded by bustling street activity including people walking, a horse-drawn carriage, and a mounted rider.

Κόστος Συναλλαγών: Πώς δημιουργήθηκε η επιχείρηση

Οικονομία / /

Εισαγωγή Η αγορά είναι το περιβάλλον στο οποίο χτίστηκε η σύγχρονη οικονομία, αλλά η επιχείρησή δεν είναι απλώς ένα κομμάτι της αγοράς. Είναι ένα εργαλείο που εξελίχθηκε για να μειώσει το κόστος που συνοδεύει τις συναλλαγές. Πίσω από κάθε μεγάλη εταιρεία ή μικρή επιχείρηση κρύβεται μια ιστορία εθελοντικής συνεργασίας και αποτελεσματικής οργάνωσης. Αλλά πώς φτάσαμε εδώ; Γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν να δημιουργούν και να εργάζονται μέσα σε ιεραρχίες, αντί να βασίζονται αποκλειστικά στην αγορά; Ας εξερευνήσουμε το θέμα μέσα από τη θεωρία του Ronald Coase, αλλά και ιστορικά παραδείγματα που μας διδάσκουν τη σημασία της επιχείρησής στην οικονομία. Οι επιχειρήσεις όπως τις γνωρίζουμε σήμερα δεν υπήρχαν πάντα. Στην αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα, οι περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες γίνονταν σε επίπεδο οικογένειας ή μικρών συνεργασιών. Το εμπόριο βασιζόταν σε αγορές και εμπορικούς δρόμους, αλλά οι “ιεραρχίες” ήταν περιορισμένες. Η Αναδυόμενη Επιχείρηση στην Ιστορία Η Εμπορική Επανάσταση (17ος-18ος Αιώνας): Η Θεωρία του Coase: Γιατί Υπάρχουν Επιχειρήσεις Ο Ronald Coase εισήγαγε την ιδέα ότι οι επιχειρήσεις υπάρχουν για να μειώσουν το κόστος συναλλαγών. Αλλά πώς εφαρμόζεται αυτό στην καθημερινή ζωή; Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα: Η Καθημερινή “Επιχείρησή Μου” Ας πούμε ότι θέλετε να ανοίξετε έναν φούρνο. Χωρίς ιεραρχία, θα πρέπει να βρείτε διαφορετικούς συνεργάτες για κάθε βήμα: αγρότες για το αλεύρι, διανομείς για τα υλικά, πωλητές για την εξυπηρέτηση πελατών. Κάθε συναλλαγή έχει κόστος: Η δημιουργία μιας επιχείρησης – ακόμα και μιας μικρής επιχείρησής – μειώνει αυτά τα κόστη. Εσείς, ως ιδιοκτήτης, οργανώνετε τη διαδικασία εσωτερικά, χωρίς να βασίζεστε αποκλειστικά στην αγορά. Έτσι, η επιχείρησή γίνεται πιο αποδοτική. Ιεραρχία vs Αγορά: Μια Σύγκριση Η αγορά προσφέρει ελευθερία και καινοτομία, αλλά έχει όρια όταν οι συναλλαγές γίνονται περίπλοκες. Από την άλλη, οι ιεραρχίες επιτρέπουν τον συντονισμό, αλλά μπορεί να καταλήξουν γραφειοκρατικές. Ιστορικά Παραδείγματα Στη Βιομηχανική Επανάσταση, οι μεγάλες εργοστασιακές επιχειρήσεις πέτυχαν επειδή οργάνωσαν την παραγωγή σε κλίμακα, μειώνοντας το κόστος της κατασκευής προϊόντων. Στη σύγχρονη εποχή, πλατφόρμες όπως το Uber και το Airbnb βασίζονται περισσότερο στην αγορά, επιτρέποντας σε ανεξάρτητους συνεργάτες να προσφέρουν υπηρεσίες χωρίς ιεραρχική διαχείριση. Η Τεχνολογία και το Μέλλον της Επιχείρησης Η πρόοδος της τεχνολογίας αλλάζει δραματικά τη φύση της επιχείρησής. Εργαλεία όπως το blockchain και τα έξυπνα συμβόλαια μειώνουν περαιτέρω το κόστος συναλλαγών, επιτρέποντας πιο αποκεντρωμένα μοντέλα συνεργασίας. Οι Επιχειρήσεις στην Ψηφιακή Εποχή Η Gig Economy: Πλατφόρμες όπως το Fiverr και το Upwork λειτουργούν με βάση την αγορά, επιτρέποντας σε ανεξάρτητους επαγγελματίες να προσφέρουν υπηρεσίες χωρίς την ανάγκη παραδοσιακής επιχείρησης. Αποκεντρωμένες Αυτόνομες Οργανώσεις (DAOs): Επιχειρήσεις που λειτουργούν χωρίς διευθυντές, βασισμένες αποκλειστικά σε τεχνολογία blockchain.Οι αποκεντρωμένες αυτόνομες οργανώσεις (DAOs) είναι ένα παράδειγμα. Χρησιμοποιούν blockchain για να συντονίζουν συνεργάτες χωρίς διευθυντές ή ιεραρχίες. Συμπέρασμα: Η Διαρκής Εξέλιξη της Επιχείρησης Η επιχείρησή είτε ιεραρχική είτε αποκεντρωμένη, είναι αποτέλεσμα της ανάγκης για μείωση του κόστους και αύξηση της αποδοτικότητας. Στον πυρήνα της, παραμένει ένας εθελοντικός θεσμός που βασίζεται στη συνεργασία και την καινοτομία. Πιστεύετε ότι η αγορά θα καθορίσει το μέλλον της επιχείρησης ή ότι οι ιεραρχίες θα παραμείνουν απαραίτητες; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας! Βιβλιογραφία

Κόστος Συναλλαγών: Πώς δημιουργήθηκε η επιχείρηση Read More »

Τα επιτόκια της ΕΚΤ και το Κόστος για τον Κάθε Ευρωπαίο

Οικονομία / /

Η ΕΚΤ, με επικεφαλής τη Christine Lagarde, επιδιώκει τη μείωση των επιτοκίων για ενίσχυση της οικονομίας. Ωστόσο, σύμφωνα με την κλασσική οικονομική σκέψη, αυτή η
πολιτική οδηγεί σε στρεβλώσεις, αυξάνοντας το κόστος ζωής και περιορίζοντας τις αποταμιεύσεις των πολιτών. Πώς επηρεάζει η πολιτική των επιτοκίων την καθημερινή μας ζωή;

Τα επιτόκια της ΕΚΤ και το Κόστος για τον Κάθε Ευρωπαίο Read More »

Μαρκ και δολαριο ΗΠΑ

Το ισχυρό Ελβετικό φράγκο, το δολάριο και ο Μαρξ

Οικονομία / /

Η Ελβετική Κεντρική Τράπεζα σε Σύγκριση με την Αμερικανική: Μια Ανάλυση Μέσα από Διαγράμματα Σε μια εποχή όπου οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως εφαρμόζουν ευρείας κλίμακας ποσοτικές χαλαρώσεις, η Ελβετική Εθνική Τράπεζα (ΕΕΤ) φαίνεται να διατηρεί μια πιο συντηρητική στάση σε σχέση με την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα. Μέσα από αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε τις πολιτικές της ΕΕΤ χρησιμοποιώντας διαγράμματα και στατιστικά δεδομένα για να κατανοήσουμε πώς αυτές οι πολιτικές έχουν επηρεάσει την οικονομική σταθερότητα και την ανάπτυξη της Ελβετίας. Αρχικά, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η ιδέα της κεντρικής τραπεζικής δεν είναι καπιταλιστική αλλά μαρξιστική, καθώς ο Καρλ Μαρξ υποστήριξε την συγκέντρωση του πιστωτικού συστήματος στα χέρια του κράτους. Το να κατανοήσουμε αυτή τη σύνδεση μας βοηθά να εξετάσουμε τη διαχείριση της νομισματικής πολιτικής της ΕΕΤ μέσα από μια πιο κριτική σκοπιά. Στη συνέχεια του άρθρου, θα παρουσιάσουμε συγκριτικά διαγράμματα της αύξησης των ισολογισμών της ΕΕΤ και της Fed, τις τάσεις του πληθωρισμού, και τον αντίκτυπο των κυβερνητικών χρεών ως ποσοστό του ΑΕΠ. Μέσω αυτής της ανάλυσης, σκοπός μας είναι να επισημάνουμε πώς μια πιο συντηρητική προσέγγιση στη νομισματική πολιτική μπορεί να προστατεύει τις ατομικές ελευθερίες και να προωθεί την οικονομική ευημερία, ευθυγραμμισμένη με τις αρχές του ποιοτικού χρήματος κατά τον Ludwig von Mises. Σύμφωνα με τον Mises: “Η αρχή του ποιοτικού χρήματος έχει δύο πτυχές. Είναι θετική στην έγκριση της επιλογής της αγοράς για ένα κοινώς χρησιμοποιούμενο μέσο ανταλλαγής. Είναι αρνητική στην αντίσταση στην τάση της κυβέρνησης να παρεμβαίνει στο σύστημα του νομίσματος.” Και προσθέτει: “Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς τη σημασία της ιδέας του ποιοτικού χρήματος, αν δεν συνειδητοποιήσει ότι αυτό σχεδιάστηκε ως εργαλείο προστασίας των πολιτικών ελευθεριών από τις δεσποτικές επεμβάσεις των κυβερνήσεων. Ιδεολογικά ανήκει στην ίδια κατηγορία με τα πολιτικά συντάγματα και τα δικαιώματα.” Η ιδέα ενός ελεύθερου αγοραστικού νομίσματος, όπως υποστηρίζει ο Mises, μπορεί να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο. Συνδέοντας αυτές τις αρχές με την πολιτική της Ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας, θα εξετάσουμε πώς η φειδωλή διαχείριση της μπορεί να ενισχύει την οικονομική ελευθερία και να προστατεύει τις ατομικές ελευθερίες, αντίθετα με πολιτικές που ευνοούν την υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση. Σύστημα Χρήματος Fiat Το ορόσημο της 15ης Αυγούστου 1971, όταν η διοίκηση των ΗΠΑ τερμάτισε τον χρυσό κανόνα, αποποιήθηκε επίσημα το χρυσό και εδραίωσε παγκοσμίως ένα σύστημα ακάλυπτου χρήματος fiat. Αυτή η απόφαση απελευθέρωσε τα νομίσματα από την εμπορευματική τους υποστήριξη, επιτρέποντας στις κεντρικές τράπεζες να ασκούν ανεξέλεγκτη δημιουργία χρήματος μέσω της επέκτασης του πιστωτικού. Οι συνέπειες αυτού του συστήματος είναι πολλαπλές και σημαντικές: Κεντρικές Τράπεζες και Ηγεμονία Οι κεντρικές τράπεζες, και ειδικά η Federal Reserve (Fed) των ΗΠΑ, έχουν γίνει καίριες στη διαμόρφωση των παγκόσμιων οικονομικών πραγματικοτήτων, επηρεάζοντας όχι μόνο εθνικές αλλά και παγκόσμιες οικονομικές πολιτικές. Η συγκέντρωση τέτοιας εξουσίας κρύβει σημαντικούς κινδύνους: Η Ανάλυση της Επέκτασης της Νομισματικής Βάσης Μέσα από το γράφημα που παραθέτουμε, η σχέση μεταξύ της αύξησης της Νομισματικής Βάσης και του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) των ΗΠΑ αποκαλύπτει κάτι περισσότερο από μια απλή οικονομική τάση. Αντανακλά την εντατικοποίηση της παρέμβασης των κεντρικών τραπεζών στην οικονομία, ιδιαίτερα μετά το 2008, όταν η Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα αποφάσισε να υιοθετήσει μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Κεντρική Τραπεζική και Κυριαρχία Η ευρύτερη αποδοχή της κεντρικής τραπεζικής ως μηχανισμού άσκησης οικονομικής εξουσίας καταδεικνύει την επικράτηση της μαρξιστικής ιδέας σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή η κατάσταση έχει διευκολύνει την εγκαθίδρυση μιας υπερεθνικής κεντρικής τράπεζας στην Ευρώπη, όπου 19 κράτη-μέλη έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα της νομισματικής αυτοδιάθεσης, υποκύπτοντας στις εντολές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η προοπτική είναι σαφής: η περαιτέρω κεντρικοποίηση της νομισματικής πολιτικής και η συνεχιζόμενη επέκταση της νομισματικής βάσης χωρίς αντίστοιχη οικονομική ανάπτυξη προσκρούουν στις αρχές του ήχου χρήματος και της οικονομικής ελευθερίας. Ως λαϊκοί και φιλελεύθεροι αναλυτές, πρέπει να ερωτήσουμε: Προς τι οδηγούμαστε; Και ποιος πληρώνει το τίμημα αυτής της οικονομικής παρέμβασης; Η απάντηση είναι κρίσιμη για την προώθηση μιας πιο ελεύθερης και δίκαιης οικονομικής τάξης. Η Σχέση των Περιουσιακών Στοιχείων της Κεντρικής Τράπεζας προς το ΑΕΠ Το νέο διάγραμμα που παρουσιάζουμε απεικονίζει την αναλογία των περιουσιακών στοιχείων της Κεντρικής Τράπεζας προς το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Είναι εμφανής η αύξηση αυτής της αναλογίας, ιδιαίτερα μετά το 2008, που σηματοδοτεί μια καθοριστική αλλαγή στη μονεταριστική πολιτική. Η ξεχωριστή αυτή ανοδική τάση μας επιτρέπει να εξετάσουμε περαιτέρω τις επιπτώσεις της κεντρικής τραπεζικής στην οικονομία. Κεντρική Τραπεζική ως Εργαλείο Ελίτ Η αναλογία των περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας προς το ΑΕΠ αναδεικνύει ένα σημαντικό θέμα: την εξουσία που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες και η ελίτ που τις ελέγχει. Αυτή η εξουσία επιτρέπει στις κεντρικές τράπεζες να ελέγχουν την οικονομία μέσω της δημιουργίας χρήματος και της διαχείρισης των επιτοκίων, κάτι που έχει συνέπειες για την αγοραστική δύναμη και την οικονομική ελευθερία του κοινού πολίτη. Η επιρροή αυτή επιδρά αρνητικά στη διαφάνεια και στη δημοκρατική λογοδοσία, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών και αυξάνοντας τις ανισότητες στην κοινωνία. Στο πλαίσιο της λαϊκής και φιλελεύθερης προοπτικής, είναι κρίσιμο να αναγνωριστεί ότι η αυξανόμενη κεντρικοποίηση της οικονομικής εξουσίας αποτελεί απειλή για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Ανάλυση της Ελβετικής Νομισματικής Πολιτικής: Μια Συγκρατημένη Προσέγγιση Το γράφημα που μελετάμε παρουσιάζει τη σύγκριση μεταξύ του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της Ελβετίας και της Ελβετικής Νομισματικής Βάσης κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Αποτυπώνεται μια σαφής και συγκρατημένη εικόνα της ελβετικής νομισματικής πολιτικής: Συνολικά, αυτό το γράφημα αναδεικνύει μια γενικά συγκρατημένη νομισματική πολιτική από την ΕΕΤ με ένα σημαντικό διάστημα επέκτασης κατά τις περιόδους παγκόσμιας οικονομικής έντασης, ακολουθούμενη από μια ταχεία συρρίκνωση. Αυτό υποδηλώνει μια ανταποκρινόμενη και ευέλικτη προσέγγιση στη νομισματική πολιτική, σε συμφωνία με τις παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες και τους εσωτερικούς στόχους για οικονομική σταθερότητα. Σύγκριση της Ελβετικής και Αμερικανικής Νομισματικής Πολιτικής: Μια Ελευθεριακή Προσέγγιση Η ελβετική νομισματική πολιτική αντικατοπτρίζει μια στάση προσεκτική και συγκρατημένη, ενώ αντιθέτως η Αμερικανική πολιτική είναι πιο επιθετική και διαρκής. Ας αναλύσουμε τις κύριες διαφορές: 1. Έκταση και Χρονική Διάρκεια της Επέκτασης Στην Ελβετία, η νομισματική βάση παρέμενε σταθερή μέχρι το 2008, όπου και ακολούθησε μια σημαντική αλλά λιγότερο έντονη επέκταση σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα ανταποκρίθηκε στην οικονομική κρίση του 2008 με μια σειρά από επεκτατικά

Το ισχυρό Ελβετικό φράγκο, το δολάριο και ο Μαρξ Read More »

Οι κεντρικές τράπεζες, το χρηματηστήριο και ο Cantillon

Οικονομία / /

Σε μια εποχή όπου οικονομική ορολογία και οι περίπλοκες νομισματικές πολιτικές κυριαρχούν στον διάλογο, είναι κρίσιμο να ξεφλουδίσουμε τα στρώματα της απάτης που καλύπτονται υπό την ψευδαίσθηση της ευημερίας μέσω της εκτύπωσης νομίσματος. Η παλιά μερκαντιλιστική ιδέα, που έχει απορριφθεί εδώ και αιώνες από τις παρατηρήσεις του Richard Cantillon, συνεχίζει να στοιχειώνει το οικονομικό μας σύστημα. Είναι μια πλάνη πως η αύξηση της προσφοράς χρήματος — μια τακτική που υιοθετείται θερμά από Κεϋνσιανούς και μονεταριστές της αγοράς — ισοδυναμεί με την προαγωγή οικονομικής ευημερίας. Η Ρίζα του κακού Στην πραγματικότητα, η στρατηγική της άυξησης της ποσότητας του νομίσματος είναι μια δελεαστική παγίδα. Υπόσχεται άμεση ανακούφιση και ορατή ανάπτυξη στην οικονομία, όπως η έξαψη που προσφέρει προσωρίνα η κατανάλωση ζάχαρης. Υπόσχεται δηλαδή, προσωρινή ευμάρεια μέσω φαινομενικά αυξημένης δραστηριότητας και φουσκωμένων τιμών περιουσιακών στοιχείων. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια οικονομική ψευδαίσθηση, μαγικά τεχνάσματα που πραγματοποούνται από τις κεντρικές τράπεζες και τους πολιτικούς σε όλο τον κόσμο. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες; Υποτίμηση του νομίσματος, εξασθένιση της αγοραστικής δύναμης και αναπόφευκτη οικονομική ύφεση μετά την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη. Το Φαινόμενο Cantillon – Ευνοώντας την Ελίτ Ο Richard Cantillon, του οποίου η διορατικότητα παραμένει επίκαιρη, τόνισε ότι οι επιπτώσεις της αύξησης της προσφοράς χρήματος δεν είναι ομοιόμορφες. Τα νεοδημιουργηθέντα χρήματα ευνοούν τους πρώτους παραλήπτες — κατά κανόνα τον χρηματοοικονομικό τομέα και τις κυβερνητικά ευνοημένες βιομηχανίες — εις βάρος όλων των άλλων. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως το “αποτέλεσμα του Cantillon”, επιδεινώνει τις ανισότητες, καθώς εκείνοι που βρίσκονται κοντά στην πηγή του χρήματος απολαμβάνουν αύξηση της αγοραστικής τους δύναμης πριν τα πληθωριστικά αποτελέσματα κατακλύσουν τον γενικό πληθυσμό. Αυτό δημιουργεί μια ελίτ κλάση που ευημερεί στη σκιά της εκμετάλλευσης των νομισματικών πολιτικών, ενώ ο μέσος πολίτης υφίσταται τις συνέπειες της μειωμένης νομισματικής αξίας. Σε μια εποχή που οι κεντρικές τράπεζες τυπώνουν χρήμα ως μέσο για οικονομική ανάπτυξη, ένας παλιός οικονομολόγος από την εποχή του 1730, έχει προβλέψει τις απρόβλεπτες συνέπειες τέτοιων ενεργειών. Το αποτέλεσμα του Cantillon περιγράφει πώς το νέο χρήμα διοχετεύεται στην οικονομία και πώς αυτό επηρεάζει διαφορετικά τις τιμές και τις οικονομικές τάξεις. Ενώ οι κεντρικές τράπεζες υπόσχονται ανάπτυξη, το τίμημα είναι συχνά η αύξηση της ανισότητας και των οικονομικών ανισορροπιών. Οι πρώτοι που λαμβάνουν το νέο χρήμα, όπως οι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες, βιώνουν αύξηση στον πλούτο τους, ενώ οι καταναλωτές και οι μικροί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν αυξημένες τιμές και μειωμένη αγοραστική δύναμη. Αυτή η πρακτική οδηγεί σε εναν συνεχή κύκλο από αυξημένη τιμή σε αυξημένη τιμή, όπου τελικά τα χρήματα που θα έπρεπε να βοηθήσουν την οικονομία επιστρέφουν στις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, αφήνοντας τον μέσο πολίτη με λιγότερα. Η υπόσχεση της κεντρικής τράπεζας για σταθερότητα και ανάπτυξη μετατρέπεται σε μια ανεξέλεγκτη ανάπτυξη τιμών και ανισότητας. Η επιρροή του Καντιγιόν σήμερα μας δείχνει πως η εκτύπωση χρήματος χωρίς πραγματική οικονομική ανταπόκριση και η πίστη στις κεντρικές τραπεζικές πολιτικές δεν είναι η σωστή λύση για μακροπρόθεσμη οικονομική ευημερία. Αντίθετα, μπορεί να καταλήξουν να ενισχύουν τους ήδη πλούσιους εις βάρος της μεσαίας και κατώτερης τάξης, δημιουργώντας μια πιο διχασμένη και ανισόρροπη οικονομία. Η χρηματιστηριοποίηση της σύγχρονης οικονομίας Στην σύγχρονη οικονομία, μια ανησυχητική τάση κερδίζει έδαφος: οι εταιρείες, τόσο οι χρηματοοικονομικές όσο και οι μη χρηματοοικονομικές, βυθίζονται όλο και περισσότερο στα χρηματιστηριακά παιχνίδια. Το κυνήγι του εύκολου κέρδους έχει αντικαταστήσει την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, καθιστώντας τις εταιρείες περισσότερο ευάλωτες σε οικονομικές κρίσεις και μεταβολές της αγοράς. Η αυξανόμενη εξάρτηση από τις χρηματοοικονομικές δραστηριότητες δεν είναι απλά ένα οικονομικό φαινόμενο, αλλά μια συμπτωματική εξέλιξη που καθοδηγείται από την τεχνητή διόγκωση της χρηματιστικής προσφοράς μέσω των εκτυπώσεων χρήματος. Τα κέντρα αποφάσεων των κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών πλημμυρίζουν την αγορά με φρέσκο χρήμα, όχι για να τονώσουν την παραγωγή αλλά για να διατηρήσουν μια φαινομενική οικονομική ευημερία. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτό το νέο χρήμα πέφτει στα χέρια επιχειρηματιών και καταναλωτών; Οι τιμές ανεβαίνουν, δημιουργώντας μια φούσκα που όταν σκάσει, εκατοντάδες επιχειρήσεις βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας. Οι πρώτοι που λαμβάνουν το χρήμα, όπως οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες, επωφελούνται από την ανατίμηση των περιουσιακών τους στοιχείων, ενώ οι μικρότερες εταιρείες και οι καταναλωτές πληρώνουν το τίμημα της αύξησης των τιμών. Αυτή η διαδικασία πλήττει δυσανάλογα τους διάφορους οικονομικούς παράγοντες, πλουτίζοντας τους λίγους εις βάρος των πολλών. Η υιοθέτηση αυτών των πολιτικών έχει οδηγήσει σε μια σταδιακή αλλά σταθερή υποχώρηση των πραγματικών οικονομικών αξιών, αντικαθιστώντας τες με μια επιφανειακή εικόνα ευημερίας. Όπως υποστηρίζουν οι Lin και Tomaskovic-Devey (2013), μια σημαντική τάση των τελευταίων δεκαετιών ήταν η αυξημένη συμμετοχή τόσο των χρηματοπιστωτικών όσο και των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Οι δύο συγγραφείς αναλύουν την αναλογία μεταξύ του χρηματοοικονομικού εισοδήματος (άθροισμα τόκων, μερισμάτων και κεφαλαιουχικών κερδών) και των κερδών για τη μεταποίηση καθώς και για όλες τις μη χρηματοοικονομικές εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες—όπως απεικονίζεται παρακάτω στο Σχήμα Α παρακάτω. Ανακαλύπτουν ότι μεταξύ 1970 και 2007, οι αμερικανικές επιχειρήσεις καθοδηγούνται όλο και περισσότερο οικονομικά, αποκτώντας όλο και μικρότερο μερίδιο του εισοδήματός τους από την πώληση αγαθών και υπηρεσιών και περίπου τέσσερις φορές περισσότερα έσοδα από χρηματοοικονομικές δραστηριότητες σε σύγκριση με το 1970. Η εξέλιξη αυτού του δείκτη συσχετίζεται επίσης με την ανάπτυξη των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών εκρήξεων και όπως δείχνει το παραπάνω σχήμα, κατέρρευσε γρήγορα κατά τη διάρκεια χρηματοπιστωτικών κρίσεων (όπως στις αρχές της δεκαετίας του 1990, 2001). Όσο μεγαλύτερο είναι το μερίδιο των χρηματοοικονομικών εσόδων στα συνολικά κέρδη μιας εταιρείας, τόσο πιο ευνοϊκή θα είναι η επίδραση της νομισματικής επέκτασης στην αξία των περιουσιακών στοιχείων και της συνολικής αξίας μιας εταιρείας. Ταυτόχρονα, οι εταιρείες που συνεχίζουν να βασίζονται στα έσοδα από τις αγορές προϊόντων είναι, υπό αυτές τις συνθήκες, οι μεταγενέστεροι αποδέκτες του νέου χρήματος μεταξύ των εταιρειών, και έτσι τείνουν να κερδίζουν λιγότερα ή ακόμη και να χάνουν πλούτο στη διαδικασία. Το παράδειγμα της Αμερικής είναι ενδεικτικό: εταιρείες που απέχουν από την παραγωγική δραστηριότητα και επιδίδονται σε χρηματοοικονομικά τεχνάσματα καταφέρνουν να αυξήσουν τα κέρδη τους χωρίς να παράγουν πραγματική αξία. Αυτό το φαινόμενο δημιουργεί μια τεράστια ανισότητα και αυξάνει την οικονομική αστάθεια, καθιστώντας τις οικονομικές κρίσεις ακόμα πιο πιθανές και καταστροφικές. Είναι καιρός για μια ριζική αλλαγή. Οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν δράση και να αναθεωρήσουν

Οι κεντρικές τράπεζες, το χρηματηστήριο και ο Cantillon Read More »

"ΔΩΡΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ" ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Δημιουργούμε ένα νέο σύστημα κινήτρων και ανταμοιβής των δημοσίων υπαλλήλων.

Tο Νέο Μπόνους Παραγωγικότητας

Οικονομία / /

Η πρόσφατη εισαγωγή του μπόνους παραγωγικότητας για τους δημόσιους υπαλλήλους από την κυβέρνηση αποδεικνύει ακόμη μια φορά πως δεν έχει αλλάξει τίποτα και το πόσο βαθεία ποτισμένη είναι η ελληνική κοινωνία από την αναγκη για εξάρτηση από το κράτος. Το μέτρο, που ανακοινώθηκε ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την αναζωογόνηση και εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα όπως το βάπτισαν με πολύ πιασάρικο αφήγημα οι κυβερνώντες, φαίνεται να κρυβει πολλές μεγαλύτερες συνέπειες από ότι κανείς μπορεί να βλέπει φαινομενικά. Από μια καλσσική οικονομκή οπτική γωνία, αυτό το μέτρο θρέφει αμφιβολίες και οξύτατες κριτικές. Τι Πραγματικά Σημαίνει η Παροχή Μπόνους; Το μπόνους παραγωγικότητας αναμένεται να ωθήσει τους δημόσιους υπαλλήλους σε μεγαλύτερη αφοσίωση και απόδοση, καθώς οι ίδιοι θα επιβραβεύονται για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. έτσι μας ενημερώνει το κατα τα άλλα καλοπροαίρετο υπουργείο εσωτερικών και η κεφαλή του κα Κεραμέως. Ωστόσο, αντί να λύσει το πρόβλημα της γραφειοκρατίας, αυτή η προσέγγιση μπορεί να ενθαρρύνει μια ακόμα πιο πυκνή ιεραρχία, όπου η προώθηση βασίζεται στην απόδοση αντί για πραγματική καινοτομία ή βελτίωση. Μελετώντας την ουσία της γραφειοκρατίας, η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω τέτοιων κινήτρων μπορεί να φαίνεται ως απλός πολλαπλασιασμός των επιπέδων αντί για πραγματική πρόοδος. Στην πράξη, το μπόνους παραγωγικότητας αποκαλύπτει την αυξανόμενη τάση του κράτους να παρεμβαίνει και να ρυθμίζει, ενίοτε επιβαρύνοντας τους φορολογούμενους για τη χρηματοδότηση μη αποδοτικών λειτουργιών. Ο Ρόλος του Κράτους στην Οικονομία Σε μια ελεύθερη αγορά, οι ρόλοι και οι αποδοχές καθορίζονται από την άμεση ανάγκη και την προσφορά και ζήτηση, όχι από κυβερνητικά διαταγμένα κίνητρα. Το γεγονός ότι το κράτος είναι εκείνο που προσδιορίζει τι είναι “παραγωγικό” και τι όχι, δημιουργεί μια αντίφαση. Η πραγματική παραγωγικότητα μετράται μέσω της ικανοποίησης των καταναλωτών και της ικανότητας της αγοράς να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα. Ένα Σύστημα Βασισμένο στην Αναδιανομή Το να χορηγείται ένα μπόνους παραγωγικότητας από τον κρατικό τομέα, σημαίνει ότι τα χρήματα αυτά αντλούνται από τους φορολογούμενους — μια κλασσική περίπτωση αναδιανομής πόρων από τον έναν τομέα στον άλλο, χωρίς απαραίτητα να δημιουργούνται πραγματικές αξίες. Είναι αυτό που οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι καταδικάζουν ως την μη-ουδετερότητα του χρήματος (θα το αναλύσουμε σε επόμενη ανάρτηση). Η Αντιπαραγωγική Φύση των Δημόσιων Θέσεων Εργασίας Στον κόσμο των κρατικών υπηρεσιών, οι θέσεις εργασίας φαίνονται να προσφέρουν ασφάλεια και σταθερότητα. Όμως, καθώς ο Ρον Πολ επισήμανε πολύ γλαφυρά κάποτε σε μία συνένετυξη του, η παραγωγικότητα των δημόσιων θέσεων δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Η κεντρική έννοια της αποτελεσματικότητας στην αγορά αφορά τη δημιουργία αξίας που οι καταναλωτές επιλέγουν ελεύθερα και όχι την απλή εκτέλεση καθηκόντων που επιβάλλονται από το κράτος. Ο Ρον Πολ είναι Αμερικανός συγγραφέας, γιατρός και αποσυρμένος πολιτικός που υπηρέτησε ως ομοσπονδιακός βουλευτής του Τέξας σε πολλές θητείες από το 1976 έως το 2013. Είναι γνωστός για τις φιλελεύθερες απόψεις του και ήταν ένας εξέχων μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αν και έτρεξε για πρόεδρος ως Φιλελεύθερος το 1988. Ο Ρον Πολ είναι κυρίως γνωστός για την υπεράσπιση της περιορισμένης κυβέρνησης, της οικονομίας της αγοράς, των ατομικών ελευθεριών, της μη παρεμβατικής εξωτερικής πολιτικής, και της αντίθεσής του στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα και τις κρατικές δαπάνες. Οι συνεπείς θέσεις του και η υπεράσπιση των αρχών του συντάγματος του εξασφάλισαν ένα αφοσιωμένο ακροατήριο τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Κογκρέσο όσο και στις προεδρικές του καμπάνιες το 2008 και το 2012 ως Ρεπουμπλικανός. Η Έννοια της Παραγωγικότητας στο Δημόσιο Τομέα Η παραγωγικότητα, λοιπόν δεν σημαίνει απλώς την ολοκλήρωση εργασιών όπως η διαχείριση διπλωματικών έργων ή η συγγραφή εκθέσεων. Παραγωγικότητα σημαίνει τη δημιουργία αγαθών και υπηρεσιών που έχουν πραγματική ζήτηση στην αγορά, όπου οι καταναλωτές αποφασίζουν με βάση τις προτιμήσεις και τις ανάγκες τους, όχι με βάση τις κυβερνητικές εντολές. Η Θεωρία της Κεϋνσιανής Οικονομικής και η Αμφισβήτηση της Οι Κεϋνσιανοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι οι μισθοί των κρατικών υπαλλήλων επιστρέφουν στην οικονομία μέσω των αγορών καταναλωτικών αγαθών. Ωστόσο, αυτό παραβλέπει το γεγονός ότι τα χρήματα αυτά έχουν αφαιρεθεί από τις πιο αποτελεσματικές χρήσεις τους στην ιδιωτική παραγωγή, όπου η ζήτηση και η προσφορά ρυθμίζονται από την αγορά, όχι από κυβερνητικές αποφάσεις. Η Περίπτωση του Δημόσιου Κλάδου Τα δημόσια κονδύλια και οι θέσεις εργασίας που χρηματοδοτούνται από αυτά, συχνά προκαλούν ανακατατάξεις στην οικονομία που δεν αντανακλούν τις πραγματικές ανάγκες ή τις προτιμήσεις των καταναλωτών. Αντί για την επένδυση σε προϊόντα και υπηρεσίες που έχουν πραγματική αξία, τα χρήματα ανακατευθύνονται σε κρατικές λειτουργίες για τις οποίες δεν υπάρχει φυσική ζήτηση. Εδώ αξίζει να φέρουμε στη συζήτηση την σημαντικότατη ιδέα του σπασμένου παραθύρου του μέγιστου Frederic Bastiat για να δείξουμε με ακόμη πιο εύληπτο τρόπο πόσο λάθος είναι η αντίληψη που έχουν εμφυσήσει οι κευνσιανοι στην κοινή γνώμη. Το Ορατό και το Αόρατο Στο παράδειγμα του Bastiat, το “ορατό” αναφέρεται στις άμεσες, εμφανείς συνέπειες μιας οικονομικής ενέργειας, ενώ το “αόρατο” περιλαμβάνει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και τις χαμένες ευκαιρίες λόγω αυτής της ενέργειας. Εφαρμόζοντας αυτό στις κυβερνητικές θέσεις εργασίας, ειδικά σε εκείνες που προβάλλονται ως “παραγωγικές” με βάση απλοϊκά μέτρα όπως οι δημιουργίες θέσεων εργασίας ή η ολοκλήρωση βραχυπρόθεσμων έργων, το “ορατό” είναι η άμεση απασχόληση ή τα αποτελέσματα αυτών των θέσεων. Ωστόσο, το “αόρατο” σε αυτό το σενάριο περιλαμβάνει τις εναλλακτικές χρήσεις των πόρων — χρήματα των φορολογουμένων — που χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση αυτών των θέσεων. Αυτό το κεφάλαιο θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί πιο αποτελεσματικά στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι αγοραίες ανάγκες και ο ανταγωνισμός καθοδηγούν την κατανομή των πόρων προς πιο αξιοποιητικές δραστηριότητες. Το κόστος ευκαιρίας από την ανακατεύθυνση κεφαλαίων από πιθανότατα πιο παραγωγικές επενδύσεις για τη συντήρηση θέσεων εργασίας που δεν καθοδηγούνται από την αγορά είναι σημαντικό, αλλά συχνά αγνοείται στις πολιτικές συζητήσεις. Η Παρανόηση του Σπασμένου Παραθύρου Η παρανόηση του σπασμένου παραθύρου παρέχει μια ζωντανή απεικόνιση αυτής της έννοιας. Στην ιστορία του Bastiat, ένας βάνδαλος σπάει ένα παράθυρο ενός καταστηματάρχη, οδηγώντας τους παρατηρητές να υποστηρίξουν ότι η αντικατάσταση του παραθύρου θα ωφελήσει την οικονομία παρέχοντας εργασία στον επισκευαστή. Αυτό το σενάριο είναι το “ορατό”: η δουλειά και το εισόδημα που δημιουργούνται για τον επισκευαστή. Ωστόσο, το “αόρατο” σε αυτό το παράδειγμα είναι τι θα έκανε ο καταστηματάρχης με τα χρήματα, αν δεν χρειαζόταν να αντικαταστήσει το παράθυρο. Αυτά τα χρήματα

Tο Νέο Μπόνους Παραγωγικότητας Read More »

Η εικόνα παρουσιάζει ένα τεράστιο σφυρί δικαστή, το οποίο κρατείται από μια σκιώδη φιγούρα με κοστούμι, συμβολίζοντας την πολιτική εξουσία. Το σφυρί επικρέμεται πάνω από τον χάρτη μιας χώρας, ρίχνοντας μια μακριά σκιά, απεικονίζοντας τον έλεγχο και την εξουσία των πολιτικών επί του έθνους. Η εικόνα επιδιώκει να μεταδώσει θέματα διακυβέρνησης, ισχύος και εποπτείας, τονίζοντας την επίδραση των πολιτικών αποφάσεων στους πολίτες.

Εξουσία και συγκεντρωτισμός; (Ολιγoπώλια και μονοπώλια)

Οικονομία / /

Ας ξεκινήσουμε με τα απλά.Αυτή τη στιγμή στο ελληνικό κοινοβούλιο υπάρχουν 300 “εκπρόσωποι” του λαού.Φυσικά έτσι αυτοαποκαλούνται δεν σημαίνει οτι είναι και αλήθεια .Όπως πολύ εύστοχα ο νομπελίστας οικονομολόγος James Buchanan είχε θέσει το εξής ερώτημα: “Εφόσον οι άνθρωποι έχουν όλοι τα δικά τους συμφέροντα γιατι όσοι είναι στην εξουσία να μην έχουν τα δικά τους και να ενδιαφέρονται για εσένα;” Φυσικά η απάντηση που έδωσε ήταν η θεωρια της προσοδοθηρίας που θα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.Για την ώρα ας δούμε λοιπόν τον εξής πίνακα που είναι δημοσιευμένος στην ιστοσελίδα της Βουλής: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 9 κόμματα στην ελληνική Βουλή. Αυτά είναι υπέροχα νέα για την πολυφωνία θα έλεγε κάποιος, σωστά; Η αλήθεια είναι όμως οτί όλοι τους έχουν πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία παρά διαφορετικά.Ας αναλύσουμε ένα από τα πιο προβληματικά αυτά στοιχεία.Η μαγική λέξη είναι ΚΑΡΤΕΛ!!!Δεν υπάρχει ούτε ένας από αυτούς που να επιδιώκει να σπάσει τα ολιγοπώλια που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι με τους νόμους τους, τις επιδοτήσεις και τα προνόμια που παρέχουν σε συγκεριμένες εταιρίες.Αυτό σημαίνει ότι η αγορά βρίσκεται στα χέρια λίγων παικτών που ελέγχουν την παρόχη υπηρεσιών, την παραγωγή και διάθεση αγαθών και φυσικά τις τιμές!Ας δούμε μερικούς από τους κλάδους που αυτό παρατηρείται κατα κόρον. 1.Ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών Μέχρι τα μέσα τις δεκαετίας του 1990 υπήρχε ένα κρατικό μονοπώλιο που όριζε τι υπηρεσίες θα έχει ο καταναλωτής και ποιες δεν θα έχει.Αργότερα υπήρξε μια τάση να ανοίξει η αγορά και άρχισαν να μπαίνουν στο παιγνιδι ανατγωνιστές.Σταδιακά πάνω από 30 εταιρίες τηλεφωνιας είχαν κάνει έναρξη λειτιργίας στην Ελλάδα.Πόσες όμως έχουν μείνει σήμερα; Όλες έχουν εξαγοραστεί από 3 ξένες πολυεθνικές ή χρεοκόπησαν λόγω των κρατικών κανονισμών και της φορομπηχτικής πολιτικής. Εξάλλου όσοι έχουμε γεννηθεί πρίν το 2010, θυμόμαστε όλς εκείνες τις διαφημίσεις που άφησαν εποχή και φυσικά τα διάφορα διακριτικά των εταιριών που δραστηριοποιούνταν στον κλαδό.Σε ρεπορταζ που είχε κάνει στο παρελθόν η φιλοκυβενρητική εφημερίδα καθημερινή μας αποδεικνύει πόσοσ συγκεντρωτική έχει γίνει η εν λόγω αγορά. 2. Ο κλάδος των τραπεζών Πόσες διαφορετικές τράπεζες μπορείς να απαριθμήσεις στην Ελλάδα αν σε ρωτήσει κάποιος;Είναι αλήθεια πώς διαρκώς ακούμε για τις 4 “συστημικές” τράπεζες οι οποίες πολλάκις έχουν αμαυρώσει την ελληνική οικονομία και που φυσικά ολόκληρη η χωρά έχει υπογράψει μνημόνια για να τις στηρίξει.Ο τραπεζικός κλάδος στην χώρα μας είναι σαν ένα τεράστιο καρτέλ μιας και συγκεκριμένες εταιρίες συντονίζονται στην παροχη παρόμοιων υπηρεσιών χρεώνοντας τις ίδιες τιμές με τις οποίες ελέγχουν την αγορά.Από το 2000 και μετέπειτα ειδικά 5 τράπεζες κυριαρχούν στην τραπεζική αγορά αφού ελέγχουν το 95,7% του συνολικού ενεργητικού κεφαλαίου!! 3. Ο κλάδος των οδικών και αεροπορικών μεταφορών Πλέον αν κάποιος θέλει να μετακινηθεί με λεωφορείο από μια πόλη σε μία άλλη στην Ελλάδα θα πρέπει να απευθυμθεί στα περιβόητα ΚΤΕΛ ή αλλίως στα “Κοινά Ταμεία Εισπράξεων Λεωφορείων”.Στην Βαλτική, μπορούσες πριν από μια δεκαετία να αγοράσεις οικονομικό εισιτήριο λεωφορείου για διασυνοριακό ταξίδι, απολαμβάνοντας υπηρεσίες όπως Wi-Fi και πλούσιο ψυχαγωγικό υλικό. Αντιθέτως, στην Ελλάδα το 2024, η αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου είναι περιορισμένη, αναγκάζοντας τους επιβάτες να καταφευγουν σε “παραδοσιακες” τηλεφωνικές ουρές και χρονοβόρες διαδικασίες. Η υπηρεσιακή ποιότητα είναι χαμηλή, με παλιά οχήματα και ελάχιστες ανέσεις, αντικατοπτρίζοντας την έλλειψη ανταγωνισμού και την αδράνεια του κράτους στην απελευθέρωση της αγοράς.Απαγορεύεται οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση να εισέθλει στον κλάδο των μεταφορών καθώς το κράτος καθιστά νομικά αλλα και οικονομικά αδύνατο να ανοίξουν νέες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις μεταφορών.Για αυτό βρισκόμαστε στον μεσαίωνα ακόμη σε οτι αφορά τις συνθήκες οδικών μεταφορών. Όχι φυσικά ότι οι αεροπορικές μεταφορές είναι σε καλύτερο στάδιο.Εκεί μπορεί να μην έχουμε ακριβώς μονοπώλιο, έχουμε όμως ενα ολιγοπώλιο που εξαρτάται από τις κυβερνητικές οδηγίες αλλά και που συντονίζεται πλήρως με τις κινήσεις μια μόνο εταιρίας αφού και το 2023 ενισχλυθηκε η θέση της στην ελληνική αγορά με το μερίδιο της να αντιστοιχεί σε πάνω από 46% ενώ δεύτερη και καταιδρωμένη εμφανίζεται η Skyexpress με μερίδιο 11% 4. Δημόσια έργα Πόσα και πόσα σκάνδαλα και ειδήσεις έχουν συμβεί γύρω από τις αναθέσεις δημοσιών διαγωνισμών σχετικά με τις κατασκευές δρόμων ή κτιρίων.Ποιοί είναι όμως όλως παραδόξως αυτοί που τείνουν να ¨κερδίζουν” τους δοαγωνισμους;Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι.Για παράδειγμα το 2023 από τα 20 μεγαλύτερα δημόσια έργα στην Ελλάδα,μλια εταιρία φαίνεται να εχει αναλάβει το μεγαλύτερο τμήμα κατασκευής τους ενώ τα υπόλοιπα είναι μεταξυ των ίδιων λίγων και συγκεκριμένων εταιρίων: 20.Ολοκλήρωση αυτοκινητόδρομου Άκτιο-Αμβρακία: 150 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για ένα ταλαιπωρημένο έργο με παλαιότερες εργολαβίες να έχουν ξεκινήσει το 2010. Την εργολαβία-σκούπα έχει αναλάβει η MYTILINEOS από τα τέλη του 2020. Εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στο καλοκαίρι. Αναθέτουσα Αρχή είναι το υπουργείο ΥΠΟΜΕ. 19.Μονάδες Επεξεργασίας Απορριμμάτων Πελοποννήσου: 160 εκατ.ευρώ. Τα έργα είναι σε εξέλιξη και αν όλα πάνε όπως σχεδιάζεται, θα έχουν λειτουργήσει και οι 3 νέες μονάδες το 2023.Το κατασκευάζει η ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ. Αναθέτουσα Αρχή είναι η Περιφέρεια Πελοποννήσου. 18.Επέκταση προβλήτα κρουαζιέρας Λιμένα Πειραιά: 160 εκατ.ευρώ: Το έργο προχωρά με κάποια επιμέρους θέματα. Εκτιμάται ότι θα επανεκκινήσει εργασίες εντός του 2023. Tο κατασκευάζει η ΤΕΚΑΛ. Αναθέτουσα Αρχή είναι ο ΟΛΠ. 17.Σιδηροδρομικό έργο υποδομής τμήματος Ψαθόπυργος-Ρίο: 174εκατ.ευρώ. Σε φάση προχωρημένης κατασκευής. Το κατασκευάζει η DG INFRASTRUTTURE. Αναθέτουσα Αρχή είναι η ΕΡΓΟΣΕ. 16.Ολοκλήρωση νέας διπλής γραμμής Αίγιο-Ρίο: 175 εκατ. ευρώ. Το έργο υπεγράφη στα τέλη του 2022 και θα φτάσει τη νέα σιδηροδρομική γραμμή μέχρι την πόρτα της Πάτρας. Το κατασκευάζει η κοινοπραξία ΤΕΡΝΑ-ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ. Αναθέτουσα Αρχή είναι η ΕΡΓΟΣΕ. Θέσεις 15-11 15.ΒΟΑΚ: Τμήμα Νεάπολη-Άγιος Νικόλαος: 186 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για το ανατολικό τμήμα του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης που θα έχει χαρακτηριστικά κλειστού αυτοκινητόδρομου. Είναι το πρώτο τμήμα του ΒΟΑΚ που ξεκίνησε το Φθινόπωρο του 2022.  Το κατασκευάζει η ΑΚΤΩΡ. Αναθέτουσα Αρχή είναι το υπουργείο ΥΠΟΜΕ. 14.Οδικό έργο Μπράλος-Άμφισσα: 286 εκατ.ευρώ. Είναι τμήμα του διαγώνιου άξονα Λαμία-Ιτέα-Αντίρριο.  Υπεγράφη στις αρχές του 2023. Η ολοκλήρωση του τοποθετείται το 2027. Το κατασκευάζει η ΑΒΑΞ. Αναθέτουσα Αρχή είναι το υπουργείο ΥΠΟΜΕ. 13.Έργα Υποδομών Ελληνικού: 300 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για έργα δημιουγίας υποδομών στην επένδυση του Ελληνικού. Περιλαμβάνει τη δημιουργία δικτύων, δρόμων, αντιπλημμυρικά, εξυγιαντικά έργα και την υπογειοποίηση κατά 2,5χλμ της Λεωφόρου Ποσειδώνος. Κατασκευάζει η ΑΒΑΞ. Αναθέτουσα Αρχή είναι η Lamda Development. 12.Νότιο Τμήμα Αυτοκινητόδρομου Ε65- Λαμία-Ξυνιάδα: 300εκατ.ευρώ: Τα έργα εκκίνησαν στις αρχές του 2019

Εξουσία και συγκεντρωτισμός; (Ολιγoπώλια και μονοπώλια) Read More »

Οικονομικά και Ελεύθερα Αγαθά

Οικονομία / /

Χρησιμοποιούμε τον όρο αγαθά διαρκώς, ωστόσο, δεν είναι όλα τα αγαθά το ίδιο. Σίγουρα θα έχεις ακούσει για τα ελεύθερα και τα οικονομικά αγαθά, αλλά μάλλον δεν ξέρεις ποία είναι η διαφορά, σωστά; Σε αυτό το άρθρο θα μάθετε να ξεχωρίζετε τα αγαθά σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά τους. Τα οικονομικά αγαθά Τα οικονομικά αγαθά είναι εκείνα για τα οποία υπάρχει σπανιότητα, δηλαδή, δεν είναι άπειρα. Έχουν κόστος χρήσης και παροχής ή εκμετάλλευσής τους καθώς και θυσία πόρων. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητο, το κινητό, η εκπαίδευση. Ας εξηγήσουμε τι εννοούμε σπανιότητα. Το αυτοκίνητο, παραδείγματος χάριν, κατασκευάζεται σε ποσότητα ίσης με τη ζήτηση που υπάρχει από τους καταναλωτές. Όσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση τόσο περισσότερα αυτοκίνητα κατασκευάζονται. Αυτό προϋποθέτει το κόστος χρήσης τους και τη θυσία ορισμένων ανθρώπων ώστε να γίνουν διαθέσιμα προς εκμετάλλευση. Τα ελεύθερα αγαθά Από την άλλη υπάρχουν τα ελεύθερα αγαθά, δηλαδή, εκείνα που βρίσκονται σε άπειρη ποσότητα στη φύση και που δεν υπάρχει κόστος χρήσης ή θυσία για την εκμετάλλευσή τους. Αγαθά τέτοιου είδους είναι, η βαρύτητα, οι ακτίνες του ήλιου, το νερό της θάλασσας. Σε αυτή την περίπτωση, όπως είναι προφανές, αγαθά όπως είναι το νερό της θάλασσας παράγεται σε αφθονία από την ίδια τη φύση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί οποιοσδήποτε επιθυμεί να το εκμεταλλευτεί για δική του χρήση ανά πάσα στιγμή χωρίς να επωμιστεί κάποιο κόστος. Συμπέρασμα Τώρα πλέον γνωρίζεις την διαφορά μεταξύ των οικονομικών και των ελεύθερων αγαθών. Τα οικονομικά αγαθά παράγονται από τον άνθρωπο, ενώ τα ελεύθερα αγαθά υπάρχουν σε αφθονία στη φύση. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τα ελεύθερα αγαθά πιστεύοντας πως, ελεύθερα αγαθά θα πρέπει να είναι όλα όσα εξυπηρετούν βασικές ανάγκες του ανθρώπου, όπως είναι η εκπαίδευση, το νερό της βρύσης, η υγεία κλπ. Αυτό δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί καθώς όλα αυτά τα αγαθά εντάσσονται στα οικονομικά. Δες αναλυτικότερα τι πιστεύει ο κόσμος και τι πραγματικά ισχύει εδώ.

Οικονομικά και Ελεύθερα Αγαθά Read More »

Ελεύθερη Αγορά: Μοχλός Οικονομικής Ανάπτυξης

Οικονομία, Πολιτική / /

Η ελεύθερη αγορά δεν είναι απλώς ένα οικονομικό σύστημα· είναι ένας καταλύτης για ανάπτυξη, καινοτομία και ευημερία. Η κρατική παρέμβαση από την άλλη, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει συμφέροντα των ολιγοπωλίων και των “δυνατών” περιορίζει τον από πολίτη και καταναλωτή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη και συνήθως να προκαλείται και η ύφεση.

Ελεύθερη Αγορά: Μοχλός Οικονομικής Ανάπτυξης Read More »

Ανώτατες Τιμές: Καλές Προθέσεις, Αμφίρροπα Αποτελέσματα

Οικονομία / /

Εισαγωγή στις Ανώτατες Τιμές και την Οικονομική Επίδρασή τους Οι ανώτατες τιμές είναι ένα δημοφιλές οικονομικό εργαλείο, συχνά χρησιμοποιούμενο από κυβερνήσεις για να διατηρήσουν χαμηλές τιμές σε καίρια προϊόντα. Όλα τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις παρουσιάζουν την επιβολή ανώτατων τιμών ως το μέσω για να «ΣώΣοΥν» τους καταναλωτές. Αλλά ποιες είναι οι πραγματικές επιπτώσεις στην οικονομία; Τι Σημαίνουν οι Ανώτατες Τιμές για την Αγορά και τους Καταναλωτές Η επιβολή ανώτατων τιμών μπορεί να φαίνεται ως μια αποτελεσματική στρατηγική για την προστασία των καταναλωτών. Ωστόσο, αυτή η πολιτική έχει σημαντικές επιπτώσεις στην αγορά, συμπεριλαμβανομένων της έλλειψης προϊόντων και της μειωμένης ποιότητας. Αρνητικές Συνέπειες των Ανώτατων Τιμών στην Οικονομία Η επιβολή ανώτατων τιμών μπορεί να προκαλέσει αρνητικές συνέπειες όπως έλλειψη προϊόντων, μείωση της ποιότητας, και ανάπτυξη μαύρης αγοράς. Αυτές οι συνέπειες μπορούν να αποτρέψουν τις επενδύσεις και να περιορίσουν την οικονομική ανάπτυξη. Πρακτικά Παραδείγματα και Ιστορικές Μελέτες Μελετώντας ιστορικά παραδείγματα όπως η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ’70, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις προκλήσεις και τις συνέπειες των ανώτατων τιμών. 1. Πετρελαϊκή Κρίση του 1970: Η επιβολή ανώτατων τιμών στα καύσιμα επέφεραν μεγάλες ουρές στα βενζινάδικα και σοβαρή έλλειψη καυσίμων. 2. Ελλείψεις στη Βενεζουέλα: Η υπερβολική επιβολή ανώτατων τιμών οδήγησε σε εκτεταμένες ελλείψεις βασικών αγαθών και φαρμάκων. 3. Κρίση Στέγασης στη Νέα Υόρκη: Οι ανώτατες τιμές στα ενοίκια έχουν συχνά οδηγήσει σε κακή συντήρηση κτιρίων και δυσκολία στην εύρεση στέγης. Συμπεράσματα και Μελλοντικές Στρατηγικές Ενώ οι ανώτατες τιμές μπορούν να φαίνονται ως ένας τρόπος για να βοηθήσουν τους καταναλωτές, είναι σημαντικό να εξετάσουμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες και να εξερευνήσουμε εναλλακτικές στρατηγικές τιμολόγησης για το μέλλον της οικονομίας.

Ανώτατες Τιμές: Καλές Προθέσεις, Αμφίρροπα Αποτελέσματα Read More »